Pani Maria Wilgat odznaczona przez Prezydenta RP

Data rozpoczęcia
27-11-2013

Maria Wilgat ur. 1.12. 1924 r. we Włodzimiercach pod Lwowem.
Pracowała w WKN w latach 1953-1992 jako sekretarz, kierownik biura, członek zarządu.
Honorowy Członek WKN.

Jej ojciec był administratorem majątku, w którym się urodziła, a który opuścili, gdy Maria miała rok. Rodzina przeprowadzała się kilkanaście razy, ponieważ ojciec zmieniał posady. W 1935 r. przyjechała do Żeromina, a rok później zdała do gimnazjum w Łodzi, gdzie zastała ją wojna.

Podczas wojny uczestniczyła w kursach sanitarnych Macieja Kwiatkowskiego, którego żona była pielęgniarką. W czerwcu 1943 roku uciekła z domu po kryjomu (zostawiła list rodzicom) do partyzantki. Wraz ze znajomymi przeprawili się łodziami na drugą stronę Bugu i pieszo wyruszyli do Puszczy Białowieskiej. Tam w czasie koncentracji oddziałów i zbiórki zjednoczeniowej z AK Maria Wilgat złożyła akowską przysięgę.

Tuż po wojnie w 1946 r. zdała maturę, w 1950 r. ukończyła Wyższą Szkołę Dziennikarską w Warszawie. Po raz pierwszy stanęła na nartach w 1951 roku w Bukowinie Tatrzańskiej na wspólnym wyjeździe ze swoim mężem Jurkiem.

Już rok później uczestniczyła w pierwszym obozie narciarskim WKN dla turystów w Bukowinie. Po tym obozie rozpoczęła treningi w Warszawie w grupie biegowej i wygrała zawody amatorskie. W latach 1953-56 trenowała w sekcji biegowej zrzeszającej wukaenowców (wtedy pod nazwą Sparta , ponieważ WKN, podobnie jak inne stowarzyszenia w okresie stalinowskim został rozwiązany) i startowała w wielu zawodach ogólnopolskich, włącznie z Mistrzostwami Polski. W tym czasie zdobyła dwukrotnie mistrzostwo Warszawy na 10 km w 1954 i 55 r., Puchar Nizin, oraz jako członek kadry - mistrzostwa CRZZ ( Centralna Rada Związków Zawodowych). Startowała w warszawskiej sztafecie, której zawodnicy osiągali w tym czasie najlepsze wyniki w Polsce. Co roku od listopada do wiosny brała udział w licznych obozach, głównie w Zakopanem, gdzie treningi prowadzone były pod wodzą słynnego Dawidka.

Maria Wilgat rozpoczęła pracę w WKN w 1953 roku w magazynie, niedługo potem otrzymała funkcję w sekretariacie. Początkowo pracowała w pokoikach i piwnicach kolejno w Al. Niepodległości, na Mazowieckiej, na stadionie przy ul. Potockiej, na ul Litewskiej, Żurawiej, w Polskim Radio na Noakowskiego  i często w wózku towarzyszył jej synek Jurek (do dziś czynny instruktor PZN). W siedzibie WKN „pod skocznią” przyznanej Klubowi w 1959 r. (lub 1960), przez pierwsze dwa lata pracowała bez ogrzewania. Uczestniczyła w uroczystym otwarciu skoczni w październiku 1959 r., podczas którego odbył się konkurs z udziałem kadry Polski i gości zagranicznych z Finlandii.

Przez 40 lat nieprzerwanie była związana z Klubem pełniąc funkcję sekretarza, kierownika biura, członka zarządu… W codziennej działalności WKN była przysłowiowym „one man band”, załatwiając wszystkie sprawy bieżące, korespondencję, operacje bankowe, sprawozdania, prowadzenie kasy, zapisy i wpłaty na obozy, składki…

Maria Wilgat była sędzią narciarskim klasy związkowej (najwyższej) dyscyplin: skoki, biegi oraz zjazdy. Współorganizowała i sędziowała zawody w całym kraju, w tym imprezy WKN i Expressu Wieczornego dla maluchów – slalom i biegi krasnoludków, które odbywały się m.in. w parku pod sejmem w Warszawie, a towarzyszyła im bogata oprawa prasowa, radiowa i telewizyjna. Była kierownikiem obozów narciarskich dla dzieci, głównie z Zakopanem.

W 1992 zakończyła pracę w WKN, na skutek braku jednolitej wizji prowadzenia Klubu i towarzyszącym temu sporom. W 2000 roku poparła pomysł reaktywacji WKN z nową wizją rozwoju Klubu. Do dziś jest związana i zaangażowana w działalność klubową.

Nieprzerwanie pracuje w Światowym Związku Żołnierzy AK, w którym jej mąż był przez wiele kadencji prezesem. Nadal, mimo skończonych 88 lat, jest aktywna sportowo i zawodowo, jeździ i biega na nartach, pływa, uprawia działkę, uczestniczy w spływach kajakowych.

26 listopada 2013 roku odebrała z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego KRZYŻ Z MIECZAMI ORDERU KRZYŻA NIEPODLEGŁOŚCI za wybitne zasługi poniesione w walce z bronią w ręku o suwerenność i niepodległość Państwa Polskiego w latach 1939-1956.